ژل رویال، ترشح غده هیپوفارنکس زنبور عسل از پرستار جوان و غذای انحصاری ملکه زنبور عسل، از زمان های قدیم برای مراقبت و سلامت انسان استفاده می شده است و هنوز هم در طب سنتی و فولکلوریک، به ویژه در آسیا در داخل، بسیار مهم است.
اخیراً، ژل رویال در عطاری و اجزای پروتئین و لیپیدی آن به دلیل کاربردهای سنتی گسترده و برای کاربردهای آتی در پزشکی، تحت بررسی های متعددی بر روی فعالیت ضد میکروبی خود قرار گرفته اند.
فعالیت های ضد میکروبی ژل رویال خام، رویالیزین، 10-هیدروکسی-2-دسنوئیک اسید، ژلین ها، پروتئین های اصلی ژل رویال علیه باکتری های مختلف گزارش شده است.
همه این محصولات کندوی زنبور عسل فعالیت های ضد میکروبی نشان دادند که منجر به استفاده بالقوه آنها در چندین زمینه به عنوان افزودنی های طبیعی می شود. RJ و ترکیبات مشتق از آن بالاترین فعالیت را به ویژه در برابر باکتری های گرم مثبت نشان می دهند.
هدف از این مطالعه مروری، خلاصه کردن نتایج مطالعات ضد میکروبی ژل رویال در چارچوب زمانی تحقیقات است. از اولین کاربردهای علمی تا جداسازی تک اجزاء به منظور درک بهتر کاربرد آن در سال های گذشته و پیشنهاد استفاده در مطالعات آتی به عنوان یک عامل ضد میکروبی طبیعی.
ژل رویال (RJ) یک ترشح غددی سفید متمایل به زرد (شکل 1)، طعم ترش ژلاتینی چسبناک، با بوی خاص کمی از فنل (که به آن طعم مشخص می دهد) است که از غدد بزاقی هیپوفارنکس و فک پایین یک پرستار جوان تولید می شود. (زنبورهای سن بین 5 تا 14 روز) (شاوین، 1968، فوجیتا و همکاران، 2013).
RJ غذای انحصاری برای همه لاروهای زنبور عسل است، از خروج از تخم تا روز سوم زندگی. لاروهایی که برای تبدیل شدن به ملکه انتخاب می شوند تا پنجمین روز زندگی لارو (زمانی که سلول در آن عمل می شود) با RJ تغذیه می شوند و سپس RJ برای تغذیه ملکه زنبور عسل در طول عمر خود به عنوان خوراک اختصاصی باقی می ماند.
علاوه بر این، RJ همچنین تأثیر قابل توجهی بر طول عمر دارد: یک زنبور کارگر حدود 45 روز زندگی می کند، در حالی که یک زنبور ملکه می تواند تا 5 سال زندگی کند که در طی آن قادر است در یک روز معادل وزن خود در تخم تخم ریزی کند.
