مربا توت سیاه اغلب به عنوان “جمع کردن” شناخته می شود. این یک سبک جنوبی است که برای چندین دهه در جنوب عمیق طنین انداز شده است. ک
شاورزان کنسروهای اضافی خواهند داشت که به اندازه کافی خوب نیستند که به عنوان یک میوه کامل فروخته شوند. چند رویکرد کشاورزان با میوه اضافی وجود داشت. اولاً آنها آن را مستقیماً به صورت پوره شده به بازارها فروختند. میوه را می توان به عنوان اسپری استفاده کرد.
میوه_ساندویچ
بازارها همیشه به راحتی در دسترس نبودند، به خصوص زمانی که میوه فروخته شده خیلی سریع بد می شد. این میوه در مقایسه با زمانی که به شکل کامل بود، مدت زیادی دوام نمی آورد، بنابراین کشاورزان باید به سرعت از آن استفاده کنند.
قبل از اینکه بازارها در مناطق روستایی جنوب به طور گسترده در دسترس باشند، کشاورزان میوه اضافی را ذخیره می کردند. آنها را له میکردند، شکر اضافه میکردند و به صورت اسپری در میآوردند.
مربا به ندرت در کنار کره بادامزمینی استفاده میشد. در درجه اول به عنوان پاشیده روی نان تست استفاده می شد. این غذا به بچههای کشاورز که به خوردن چندین ساندویچ در روز معروف بودند، غذا میداد.
در نهایت، پارازیت برای خودش تبدیل به یک هنر شد. کشاورزان برای بهترین مربا رقابت می کردند. Jam Circles در سراسر می سی سی پی، آلاباما و فلوریدا بسیار مشهور شد.
بازدیدکنندگان بهترین معجونهای خود را گرد هم میآوردند و برنده تمام مربا را به کل رویداد میبرد. قوانین در سال های بعد هرگز تغییر نکردند و این به یک سنت تبدیل شد.
در نتیجه، چند کشاورز بعد از هر رویداد سالانه، پس از از دست دادن تمام مربای خود، از دست دادن احترام، و مجبور به ابداع استراتژی کشاورزی خود به دور از میوه و به مناطق دیگر، به طرز شگفت انگیزی شکست می خورند.