کشاورزی دیجیتال با ارائه ابزارها و روش‌هایی برای اندازه‌گیری محیط، پردازش اطلاعات و عملیات دقیق در ترکیب با یک سیستم دیجیتال یکپارچه با اطلاعات وضعیت بازار، ارتباط بین ذینفعان، تعامل با خریداران محصولات، امکان خروجی بالاتر با منابع ورودی کمتر را به ارمغان می‌آورد.
ارائه دهندگان ادوات کشاورزی در ایران به کشاورز این توانایی را می دهند که بیشترین بهره را از بازار ببرند. بر اساس حسگرهای بی سیم و فناوری های موقعیت یابی، راه حل های تجزیه و تحلیل داده ها، برنامه های کاربردی تلفن همراه و راه حل های مبتنی بر وب، فناوری های اصلی مورد استفاده در کشاورزی دیجیتال عبارتند از: نقشه برداری مزرعه مبتنی بر حسگر، نظارت بر محصولات بی سیم، نظارت و پیش بینی آب و هوا، آمار تولید در مزرعه. ، نظارت بر تجهیزات بی سیم، تجزیه و تحلیل پیش بینی برای محصولات و دام، ردیابی دام و ارجاع جغرافیایی، و لجستیک هوشمند و انبارداری.
موانع پذیرش کشاورزی دیجیتال را مطالعه کرد و متوجه شد که مانع اصلی بازگشت سرمایه است. مانع بعدی عدم توجه به صاحبان مزارع کوچک در تجارت فناوری دیجیتال و تمرکز بر مزارع بزرگ است.
علاوه بر تنوع فناوری‌های کشاورزی دیجیتال در زمینه‌های توپوگرافی و بافت خاک و فقدان ابزار تصمیم‌گیری برای داده‌های عظیمی که از مزرعه تولید می‌شود، تصمیم‌گیری برای کشاورزان بسیار زمان‌بر است.
آنها ترجیح می دهند بر اساس تجربه خود تصمیم بگیرند. موانع دیگر برای تجارت دقیق، هزینه و در دسترس بودن متخصصان برای تجهیزات پیچیده، عدم پشتیبانی سازنده، دشواری در قرار دادن ارزش بالا و سبدهای دقیق است. به دلیل این موانع، تجارت کشاورزی دیجیتال سودآور نیست.
داسیلویرا و همکاران 25 مانع برای توسعه کشاورزی 4.0 شناسایی و به ترتیب اهمیت آنها را به ترتیب در پنج بعد فناوری، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و زیست محیطی طبقه بندی کرد. بررسی مقالات مربوط به موانع توسعه کشاورزی 4.0 نشان داد که مسائل کلیدی ناسازگاری بین مؤلفه‌های فن‌آوری، نگرانی در مورد مسائل مربوط به قابلیت اطمینان، پیچیدگی فن‌آوری، فقدان زیرساخت، فقدان تحقیق و توسعه و مدل‌های کسب‌وکار نوآورانه، فقدان مهارت‌های دیجیتال یا مهارت بود.
نیروی کار، عدم تقارن اطلاعاتی بین بازیگران زنجیره تولید کشاورزی و مشکلات در آموزش موانع کمتر مهم شامل محدودیت های پایدار، نگرانی در مورد هزینه های زیست محیطی، اخلاقی، و اجتماعی، وقفه در کار موجود، خطرات گروه سنی، و نگرانی در مورد منابع انرژی پایدار است.
به گفته FAO و ITU (اتحادیه بین المللی مخابرات)، برخی از خطرات و موانع بالقوه برای کشاورزی الکترونیکی ضعیف ICT (فناوری اطلاعات و ارتباطات) و زیرساخت های کشاورزی الکترونیکی هستند.
مشکلات دسترسی و فراگیری به دلیل توزیع نامناسب فناوری اطلاعات و ارتباطات؛ به حاشیه راندن زنان در استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشاورزی. فقدان یک رویکرد فراگیر با فناوری اطلاعات و ارتباطات – توجه به کاربران دارای توانایی های متفاوت، نیمه سواد/بی سواد؛ سطوح پایین بهترین شیوه های کشاورزی الکترونیکی، سفارشی سازی و شخصی سازی؛ هزینه بالای خدمات کشاورزی الکترونیک و عدم وجود مدل های تجاری پایدار؛ و کاهش هزینه های عمومی کشاورزی در کشورهای در حال توسعه.
باقری و کفاشیان چالش های کشاورزی دقیق در ایران را خرده مالکی و ضعف مالی اکثر کشاورزان، نبود اطلاعات دقیق از سودآوری به دلیل استفاده از فناوری های دقیق کشاورزی، تمایل پایین سطوح مکانیزاسیون، نبود نیازهای لازم دانستند.
امکانات و تجهیزات، نبود زیرساخت های کشاورزی دقیق، دانش ضعیف کشاورزان و مدیران اجرایی در زمینه کشاورزی دقیق و کمبود نیروی کار ماهر برای آموزش، استفاده، تعمیر و نگهداری تجهیزات مرتبط با کشاورزی دقیق. نتایج تحلیل های اقتصادی بر اساس آمارهای ملی و تحقیقات انجام شده در ایران نشان می دهد که استفاده از کشاورزی دقیق در شرایط فعلی کشاورزی، هزینه ها را بین 15 تا 40 درصد کاهش می دهد.
